Émilie du Châtelet

Η Émilie du Châtelet σε νεα­ρή ηλι­κία.

«Αισθά­νο­μαι όλο το βάρος της προ­κα­τά­λη­ψης που τόσο μας απο­κλεί­ει, παγκο­σμί­ως, από τις επι­στή­μες. Κι είναι τόσο πολύ αντι­φα­τι­κό που με κατα­πλήσ­σει πάντα, όταν βλέ­πω πως ο νόμος μας επι­τρέ­πει να καθο­ρί­σου­με τη μοί­ρα των μεγά­λων εθνών, αλλά δε μας αφή­νει καμία θέση, κανέ­να δικαί­ω­μα στην εκπαί­δευ­ση για να μάθου­με να σκε­φτό­μα­στε για τού­το. Αφή­νω τον ανα­γνώ­στη να συλ­λο­γι­στεί για­τί, ποτέ κατά τη διάρ­κεια τόσων πολ­λών αιώ­νων, μια καλή τρα­γω­δία, ένα καλό ποί­η­μα, μια σεβα­στή ιστο­ρία, μια λεπτή ζωγρα­φι­κή, ένα καλό βιβλίο στη φυσι­κή, δεν έχει γίνει από γυναί­κα. Για­τί αυτά τα πλά­σμα­τα η των οποί­ων η δυνα­τό­τη­τα μάθη­σης εμφα­νί­ζε­ται όμοια με των αντρών, φαί­νο­νται να στα­μα­τιού­νται από κάποια ακα­τα­μά­χη­τη δύνα­μη, αλλά μέχρι τότε που οι γυναί­κες θα έχουν το λόγο να δια­μαρ­τυ­ρη­θούν ενά­ντια στη μη εκπαί­δευ­σή τους. Είμαι πεπει­σμέ­νη πως πολ­λές γυναί­κες είναι είτε απλη­ρο­φό­ρη­τες των ταλέ­ντων τους λόγω της μη εκπαί­δευ­σής τους είτε από μόνες τους θάβο­νται εξ αιτί­ας της προ­κα­τά­λη­ψης κι ελλεί­ψει δια­νοη­τι­κού θάρ­ρους. Η εμπει­ρία μου το επι­βε­βαιώ­νει αυτό.»

— Émilie du Châtelet