Μετρήσεις θερμοκρασίας - η βαθμονόμηση

Θερμοκρασία

Το 1714  ο Γερμανός Ντάνιελ Φαρενάιτ, επέλεξε ένα φαινόμενο στο οποίο βασίστηκε η κατασκευή του  θερμομέτρου, τη διαστολή του Υδραργύρου.  Ήταν ο πρώτος που πρότεινε η μέτρηση της θερμοκρασίας να γίνεται με μέτρηση του μήκους μιας στήλης υδραργύρου. Έφτιαξε λοιπόν ένα θερμόμετρο με γυάλινο σωλήνα και υδράργυρο. Αργότερα, το 1724, δημιούργησε μία κλίμακα θερμοκρασίας, την οποία σήμερα ονομάζουμε κλίμακα Φαρενάιτ. Η κλίμακα αυτή δεν χρησιμοποιείται στη χώρα μας.
Είκοσι περίπου χρόνια αργότερα ο Σουηδός αστρονόμος  Άντερς Κέλσιους, χρησιμοποίησε δύο φαινόμενα, γνωστά την εποχή εκείνη,  και πρότεινε μια καινούρια θερμοκρασιακή κλίμακα με την οποία θα μπορούσαν οι άνθρωποι να «βαθμολογούν» το θερμόμετρο. Τα φαινόμενα αυτά ήταν η τήξη του πάγου και ο βρασμός του νερού.
Από τότε επικράτησε η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΜΗΔΕΝ  να είναι εκείνη στην οποία λιώνει ο πάγος. Σήμερα γράφουμε ότι η θερμοκρασία τήξης του νερού είναι 0 ^oC. Επίσης η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ 100 λέμε πως είναι εκείνη στην οποία βράζει το νερό. Σήμερα γράφουμε ότι  η θερμοκρασία βρασμού του νερού είναι 100 ^oC.